Van de oud-voorzitter

Een bewogen jaar​

Nou, dat was me het jaartje wel. Fijn om te zien dat we gewoon weer leuke opvolgers hebben kunnen vinden. Ik zal toegeven dat het wel moeilijk was om in zo’n toestand te beginnen als die wij hebben gehad. Toen wij aantraden, restte ons de taak om de vereniging weer opnieuw op te bouwen na die verschrikkelijke plaag die de hele wereld geteisterd heeft, en waardoor we zo lang niets hebben kunnen doen. Ik vind wel dat we goed ons best hebben gedaan.

Klimweekendjes werden weer georganiseerd, zaalavonden gehouden, borrels en activiteiten waar menig TSAC’er dubbel zag van plezier en nog veel meer mooie dingen. We konden zelfs in de zomer weer toepasselijk het buitenland in, en wel de Franse Alpen. Zelfs met Kerst is er een groep weer naar Calanques toe gegaan; fantastisch om te zien hoe de vereniging blijft draaien. Trots ben ik dan ook, dat er door mij de bijnaam ‘Baby Steven’ ontstaan is.

Wat rest er nu voor mij? De studie TCS is leuk maar ik maak me klaar voor een nieuwe fase in mijn leven, ik ben erg blij met mijn vriendin bij de TSAC, en blijf gewoon snoeihard ‘ultralight’ klimmen om het goeie voorbeeld te geven aan TSAC’ers. Want zeg nou zelf, zo’n plaag als waar we het eerder over hadden, daar werd niemand gelukkig van. Nee, zo’n plaag als Gerben, de 39e voorzitter, moeten we niet meer willen. 

Was getekend,

Steven Hendriksen

Voorzitter 40, 2019

​